Herinneringen maken

Herinneringen maken   

 

Juni is een lastige maand. Zo veel herinneringen aan mooie momenten. Morgen Andy zijn verjaardag, zondag vaderdag. En we gingen de laatste jaren ook in juni op vakantie. Mijn tijdlijn op Facebook staat vol met herinneringen. Vijf jaar geleden had ik dit gepost:

 

Hoe bijzonder om 's ochtends in het zonnetje voor mijn tent te zitten en mijn koffie te drinken, met uitzicht over het prachtige Gardameer en dan opeens een van je kinderen voorbij te zien komen en dan nog een en nog een en als bonus twee extra kinderen toegevoegd aan ons gezin. Met ons drukke bestaan zijn we zelden compleet als gezin. Hoe rijk voel ik me en wat ben ik blij dat we met zijn zevenen een week bij elkaar zijn om de 50e verjaardag van Andy morgen te vieren.

 

En dat gevoel heb ik nog steeds en wordt steeds sterker. We hebben op een moment onbewust de keuze gemaakt om veel herinneringen te maken door veel op vakantie te gaan, leuke dingen te doen met de kinderen.  Zaterdagavond bedenken dat we zondag even heen en weer rijden naar Parijs omdat we nu eindelijk die Eiffeltoren wel op wilden en dat ook gewoon deden . Nooit saai met jou, zei Andy altijd, als er weer iets onverwachts gebeurde. Leuk of niet leuk. Geen eigen huis, geen perfecte carrière, we zagen wel. We waren niet van die planners en vooruitdenkers. Het was te kort samen, maar wel intens en heftig. Ik denk toch een compleet leven in te korte tijd, misschien wel completer dan iemand die wel 100 mag worden. En die gedachten geven me troost en sterken me om te genieten van alle mooie momenten in het leven.

 

Morgen wordt lastig, maar zal zeker ook vergezeld gaan van nieuwe, mooie memorabele momenten. Een van de dingen waar ik me op verheug is de stralende glimlach van Pip wanneer ze verwachtingsvol morgenochtend binnenkomt; woensdag is Pipdag. Hoe fijn om haar juist morgen om me heen te hebben; in haar zie ik dat Andy gewoon voortleeft.