De dader ligt op het kerkhof

Gisteren persconferentie nummer zoveel over Covid-19. Ik zie de heren weer verschijnen; ik hoor ze praten, maar eigenlijk heb ik achteraf geen idee wat er nou gezegd is. Het is een beetje langs me heen gegaan. Iets met horeca dicht, contactberoepen uit de wind gehouden; lichte lockdown 3 weken. En ik denk: het zal wel. Ik ben de discussies zat; de verdeeldheid; de angst, de zin en onzin van deskundige a tegenover deskundige b. De berichten hierover (ja ja, ik doe het nu ook); alsof er niet meer in de wereld gebeurt? Er gaan nog steeds mensen dood van de honger; op de klimaattop worden ook geen besluiten genomen die een einde maken aan de opwarming van de aarde. Dan denk je toch: geef mijn portie maar aan Fikkie? Maar nee, iets in ons, de psychisch gezonde mens, heeft de niet te tomen dwang om in leven te blijven én er het beste uit te halen. En het beste is voor iedereen anders.

Ik word blij van mijn gezin, Izzy, mijn innercircle, de liefde van alle mensen om me heen, reizen, schrijven. Jij wordt misschien wel blij van een opgeruimd huis, genoeg geld op je bankrekening. Ook best hoor. Ieder zijn ding.

Maar even terug naar de pandemie: we wijzen naar elkaar, dit besluit is niet goed voor deze groep mensen of ondernemers en een andere maatregel benadeelt alweer een zelfde groep.

Helaas hoor ik nog steeds mensen die ziek worden en elke keer ben ik opnieuw bang dat zij tot de onfortuinlijken behoren die op de IC terecht komen of komen te overlijden, net als mijn moeder. Want Corona is en blijft een nare ziekte met een grillig verloop, óók voor gezonde mensen. Zorgen maak ik me over de mensen die niet gevaccineerd zijn. Ik respecteer vanzelfsprekend hun keuze, maar ik hoop zo dat ze niet ziek worden.

Ik ben blij dat ik niet in de schoenen van Rutte en De Jong sta (alhoewel de laatste wel echt gave schoenen draagt). Je zal maar degene zijn die in deze steeds veranderende wereld met nieuwe inzichten besluiten moeten nemen. Het is nooit goed en dat is deze pandemie ook niet. Ze krijgen de schuld van allerlei verkeerde beslissingen, worden beticht van onzuivere afwegingen. Wiens schuld is deze pandemie? De dader ligt op het kerkhof. En de impact van hun besluiten, we zullen over enkele jaren kunnen evalueren waar het fout of goed ging. Maar je zult nu degene zijn die de (foute of goede) beslissingen maakt. Ga er maar aan staan, denk ik dan. Ik hoor Rutte een zin zeggen. Die zin neem ik mee de komende 3 weken wanneer ik twijfel of ik iets wel of niet moet doen/ondernemen. Wat kun jij nog extra doen?