De magie van Kerstmis
Het is eerste kerstdag 2023; het lijkt het begin van een bekend kerstliedje waarin het leven eindigt van een lief klein konijntje. Maar nee, dit is mijn verslag van een bijzondere eerste kerstdag. Zo’n dag waarvan je nu al weet: momenten van deze dag flitsen voorbij in mijn film des levens.
Een van de meest treurige momenten in het jaar is voor mij de kerstochtend waar ik in mijn eentje een eitje nuttig en denk aan de mooie gevulde tafels toen we nog als gezin kerstontbijt hadden. Dat moment heb ik dit jaar weten te voorkomen door vrienden uit te nodigen voor een plaats aan mijn kerstontbijtdis. Ik kook de eieren; schik de vleeswaren op een bord, bak broodjes, maak scrambled eggs met ontbijtspek, oh ja, zalm niet vergeten, witte vlokken, hagelslag hoort er ook bij, de plakjes chocolade dit keer met hazelnoot, kwark, fruit, noten; de tafel vult zich met allerlei heerlijkheden. De drie verschillende wildpatés leg ik op alfabetische volgorde op de schaal, zodat ik weet welke paté het is, ik eindig met de cranberrycompote. Ik pers sinaasappelen; ik herschik de kerstversiering op tafel, steek de kaarsen aan en verwelkom de vrienden. We praten, we lachen, we eten, we snoepen van alle lekkers. Ik geniet en ben intens dankbaar voor deze vriendschap.
Izzy krijgt een lange wandeling, want ik ben straks toch wel wat langer van huis. Het is heerlijk buiten, niet koud, geen regen. En wat is het toch fijn om hier tussen de weilanden door te kunnen wandelen met haar.
Rond half drie verwelkomt Kobus me die Izzy gezelschap gaat houden. In zijn enthousiasme loopt hij Pip ondersteboven met een valpartij en wat drama tot gevolg. De schade valt mee en na een sessie bij de keukenkraan is het ergste leed weggespoeld en zit de kerstspirit er weer in. We gaan naar de WinterEfteling! Zo uit mijn comfortzone om eerste kerstdag op deze manier te vieren, het geeft vooraf dan ook wat gemengde gedachten. Want wie zit er nou niet met familie aan het kerstdiner op eerste kerstdag? Toch alleen maar mensen die dat allemaal niet hebben of niet ambiëren? Oh oh wat een aannames weer en wat een vooroordelen.
In de Efteling eerst het sprookjesbos. Pip huppelt naast me en pakt af en toe mijn hand. Wat een warm gevoel, haar handje in de mijne. Ik koester deze momenten. Dansende schoentjes, de wolf en de 7 geitjes; ik zie het allemaal weer voorbijkomen. Dan naar het Land van Laaf, waar we vanuit de monorail het volk van Laaf kunnen bewonderen. Inmiddels miezert het en hebben we trek. In het witte Paard eten we. Helaas heeft de Efteling er niet voor gekozen om hier een kerstige ambiance van te maken. Wat een gemiste kans! We zitten in een zijzaaltje, een echte vreetschuur. Zo jammer, maar de saté is prima! Pip geniet van haar pasta en ik denk: dat neem ik de volgende keer ook ipv smakeloze frites.
We gaan verder, we staan even in de rij voor Droomvlucht. Mijn lievelingsattractie en ook die van Pip. Natuurlijk gaan Pip en ik in een karretje samen; Sabine en Mark in een andere. We komen ogen te kort om alle moois te kunnen zien; elfjes op een schommel, een unicorn boven op een tak, de trol die zich wast in het water. Wat is de Efteling toch een prachtig park met zoveel oog voor detail. Op naar de kindercarnaval waar we het deuntje hard mee zingen; de christmasspirit is niet bij iedereen aanwezig zeg maar. Dan door naar de Sirocco; Mark laat de kans voorbijgaan om in een rap tempo in de rondte te draaien. Pip, Sabine en ik gillen van plezier; hoe lekker hard gaat deze attractie. We gaan naar de warme winterweide waar vuurkorven branden, waar een elfje zingt om sneeuw. En met hulp van het toekijkende publiek én het sneeuwkanon komt er sneeuw. Magisch! Want wat ziet ze er ook prachtig uit, deze elf. In de arreslee maak ik een foto van het gelukkige drietal. Ik maak er wel meer en die plaats ik met wisselend succes op Instagram. En dan in de Pagode; inmiddels is het harstikke donker, dus we zien de Efteling vanaf grote hoogte. Wat een prachtig gezicht al deze verlichting. Op het winterplein zien en horen we een dansgroep die Heaven must be missing an angel zingt. Pip wilde echt supergraag in de Max en Morris achtbaan. Het is opgehouden met zachtjes regenen als we snel door de hekken lopen om in te stappen. Pip en ik gaan in de blauwe trein en Mark en Sabine in de groene, eens kijken wie er gaat winnen. Hij gaat hard deze achtbaan; we gillen samen, doen onze handen in de lucht en wow: ik leef. Ik voel de regen op mijn gezicht kletteren; ik zie het intens gelukkige gezicht van Pip. Op het andere perron stappen Mark en Sabine uit. Ik zie een gelukkige Sabine en we moeten beiden hard lachen om dit bijzondere moment: zeiknat van de regen, maar wat genieten we!
Inmiddels best trek gekregen in koffie en ook mijn blaas liet inmiddels van zich spreken. Mijn doorweekte jas snel uit en genieten van een cappuccino met Schwarzwalderkirsch taart; dat eten we in Bäckerei Krümel. Wat een sfeervolle zaak is dat. Daar ga ik een volgende keer pizza eten.
Met deze extra pauze erbij zijn we precies op tijd voor de Watershow. Wow! Magisch! Echt zo prachtig die dansende waterstralen met kleur en begeleid door prachtige muziek. Het stortregent nog steeds, ik geniet, Pip ook als ik naar haar gezichtje kijk. In de auto ontdoen we ons gauw van onze doorweekte jassen en krijg ik liefdevol van Sabine een dekentje aangereikt. Heerlijk warm.
Thuisgekomen laat ik gauw Izzy uit in mijn andere jas; het regent weer. Dus zowel Izzy als ik zijn beiden drijfnat. Fred gooit net de restanten van het kerstdiner in de kliko als we langskomen. Kom even binnen zegt hij. We vallen met onze neus in de boter, want het toetje moet nog op tafel komen. Ik praat wat met de ouders van Jacklien en geniet van het onverwachte heerlijke toetje. En dan is het op. Thuis zet ik de kachel hoog, ik fóhn mijn haren droog en wil tv gaan kijken. Maar eigenlijk ben ik gewoon moe. Ik ga naar bed om half 10. Izzy gaat met me mee en we liggen samen heerlijk warm onder onze eigen dekentjes. Ze ligt dicht tegen me aan en ze knort van tevredenheid als ik haar welterusten aai. Ik slaap zo, maar bij het wakker worden rond 12 uur kan ik alleen maar denken aan woorden die mijn eerste kerstdag zouden kunnen weergeven. Hoe omschrijf ik het gevoel dat ik vandaag ervaren heb? Ik sluit me geheel aan bij de woorden van Pip: mooi he oma? En dat was het: magisch mooi!