Blog | dblogt.nl

Home
Blog
Reizen
Wie ben ik?
Contact
Mijn leven
Zoeken

Van Honda naar Citroen

18 mrt. 2023 19:07

Deze week was ik onderweg van huis naar mijn werk in Nieuwegein en ik stond in de file. Een herinnering kwam voorbij: hier kreeg ik mijn eerste bekeuring! Mijn ouders hadden me een auto beloofd als ik mijn rijbewijs zou halen, dus ik was al lang aan het bedenken welke auto ik wilde: het zou een witte Honda Civic worden! Mijn broer haalde eerder zijn rijbewijs dan ik, logisch, hij was ouder. En die kreeg een Porsche! Nou, zo extreem wilde ik ook niet. Maar ik stelde wel de wens voor mijn auto bij: het moest dan maar een Honda Prelude worden. Ook een sportwagen, mét open dak. En als gadget wilde ik zo'n stereotoren erin. In november 1982 was het dan zover: mijn rijbewijs en mijn rode Honda Prelude. Oh, oh, wat was ik er blij mee. Ik kreeg meteen zakgeldverhoging, want ja, hier moest wel benzine in. Het was even soebatten met mijn vader, maar het werd 125 gulden in de week. Hartstikke veel geld natuurlijk, hiervan ging ongeveer 65 op aan tanken en de rest ging letterlijk in rook op van sigaretten en uitgaan. Van de week sprak ik een schoolvriendin van de basisschool en we hadden het erover dat we het beiden thuis financieel gewoon hartstikke goed hadden. Maar dat het voor ons, heel normaal was. Het was zoals het was. Voor ons niet bijzonder, maar hoe bijzonder het was, daar kwam ik pas achter toen ik zelf kinderen kreeg en hen bijvoorbeeld niet een auto kon geven toen ze hun rijbewijs haalden.

Een 7 is ook een voldoende

19 feb. 2023 11:17

De lat hoog leggen, streven naar nog meer, nog beter. Ik had recent een sollicitatiegesprek voor een leuke job. De vraag die me gesteld werd: waarom solliciteert iemand met jouw cv op deze baan die onder je kunnen ligt? Een soortgelijk gesprek had ik met een date: hij zat vol verve te vertellen, eigenlijk meer een soort van klagen, dat de jeugd van tegenwoordig niet eens meer fulltime wil werken. Lui waren ze, aldus de meneer.

Same, same, but different

16 feb. 2023 21:13

Same, same, but differentZelfde achternaam, zelfde werkveld, maar toch ook zo verschillend vader en zoon. Gerrie, onze zoon, treedt in de voetsporen van zijn vader. Hoe trots kun je zijn? Ik kijk naar het filmpje, gemaakt door het bedrijf waar hij werkt en zie in hem zijn vader. Hij lijkt op hem; ik zie dezelfde ondeugende blik in zijn ogen. Ik zie de vastberadenheid om iets te willen bereiken.Het filmpje stuurde ik door naar twee van Andy's vroegere werknemers, waar ik regelmatig contact mee heb. Zij zijn voor mij altijd degenen die de privé Andy met de werkende Andy verbinden. De eerste collega (Suzanne van der Stigchel) reageerde: "wat lijkt hij op Andy. Hij zou trouwens wel gezegd hebben: werkschoenen aan in de loods"! Het berichtje van de ander (Arnold van Holland) ontroerde me ook: "Gerrie heeft zich super goed ontwikkeld en is door gegroeid. En met de wetenschap van het verleden zeker een emotioneel filmpje. Ik ben er niet bij geweest, maar Andy heeft me ooit verteld, dat toen hij bij DynaGroup kwam, heeft hij de eerste dag een stoel gepakt en is de hal gaan zitten om gewoon eens te kijken wat er gebeurde. En toevallig begint dit filmpje daar ook mee. Leuk detail: #Dynalogic BV verzorgt een deel van de distributie van Monta".En zo is de cirkel rond. Hoe mooi ook dat Gerrie niet opstapte na zijn afwijzing, maar, zoals Bob Brokking ook schrijft: Afgewezen worden als vestigingsmanager, dan niet teleurgesteld vertrekken, maar in de spiegel kijken en daaraan werken, met dit resultaat. Knap Gerrie.Ook van Monta om jou op deze manier te behouden.En ja, Bob dat is ook zo: Gerrie snapte hoe het werkt en durfde tegen de stroom in te gaan en durfde zijn eigen pad te volgen, omdat hij in zichzelf geloofde. Sommigen noemen hem een betweter :-) ik noem het eigenzinnig. En natuurlijk gaat Gerrie met hard werken, blijven leren en zichzelf blijven ontwikkelen, het helemaal waarmaken. Succes Ger! We zijn trots op je!

Doelen

4 feb. 2023 20:37

Doelen

China - Nederland

2 feb. 2023 21:26

Het is 6 uur en ik rij vanuit Nieuwegein richting Gorinchem; ik check mijn route. Shit, weer file. Zo geen zin in. Eigenlijk had ik een eetdate met oud-ICT collega's. Twee keer per jaar zit ik met deze heren aan tafel en het is een heerlijk avondje 'in de zeik genomen worden', maar ook veel zorgzaamheid en lol. Ik koester deze avonden. Maar helaas, één van de heren was ziek, dus de afspraak wordt verplaatst. De file dus, ik besluit om bij Vianen eraf te gaan. Ik zet de auto aan de kant en typ: Chinees restaurant in Vianen.

Vastleggen

22 jan. 2023 11:00

Niet weten wat ze wil, wispelturig, ergens mee beginnen, maar niet afmaken, twijfel, wijzigingen in plannen. Al deze woorden gebruiken mijn familie en vrienden vast als ze mij zouden moeten typeren. En dat snap ik wel, want het klopt als een bus. Weer een andere baan. Werd mijn jaarcontract dan niet verlengd? Jawel, maar eigenlijk beviel de baan niet zo. Ander aanbod gekregen van een andere werkgever, ja gezegd. Andere baan opgezegd. En toen kwam het contract: en ja, daar staan natuurlijk afspraken in. Voor de werkgever, maar ook verplichtingen voor mij. en dan benauwt het me ineens. Ik wil me niet vastleggen voor 3 jaar, omdat ik anders de door hen betaalde opleidingen moet terugbetalen. En wat komt er dan terecht van het leven in het nu? Het reizen dat ik wil doen? Niets. Dus besloten om te bedanken voor het aanbod en ook niet te blijven in mijn huidige baan. Komt wel goed, denk ik dan als mensen me vragen hoe het dan financieel moet. Want ja, ik moet wel werken om een warm huis te hebben. En het kwam ook goed; ik werd benaderd door een recruiter. Leuk gesprek mee gehad en nu werk ik voor plm 3 maanden in Nieuwegein in een heel andere tak van sport dan de zorg. Ook reuze interessant en ook hier kan ik vast veel leren en doe ik nieuwe ervaringen op. Misschien verlenging voor nog 3 maanden, maar dat zie ik dan wel weer. Ik merk dat ik enorm hecht aan vrijheid, aan het kunnen maken van mijn eigen keuzes en dat ik het lastig vind om me vast te leggen. Is dat wispelturig, weet ik niet wat ik wil? Vrijheid blijkt mijn grootste goed en dáár word ik een blijer en gelukkiger mens van. Onafhankelijk. Binden is prima, maar wel met een escapemogelijkheid blijkbaar. Ik ga er nog eens over nadenken of me dat beperkt of me juist geeft wat ik nodig heb.

Het regent harder dan ik hebben kan

4 dec. 2022 12:50

Soms regent het harder dan ik hebben kan. Alle verdriet vliegt me ineens weer aan. Andy, mama en kleine Milou die morgen 1 jaar geworden zou zijn als alles goed was gegaan. Ik kan niet slapen, hoor in de verte muziek van een of ander feestje van mensen die het wél leuk hebben.

Mijn geheugen blijkt echt selectief

28 sep. 2022 12:26

Weet jij nog wat je deed in 2013?

D op date

14 aug. 2022 12:52

Zo af en toe denk ik toe te zijn aan iemand aan mijn zijde, zoals dat zo mooi heet. Alleen ben ik er nog niet uit hoe dat er dan uit moet gaan zien. Een relatie met samenwonen, gewoon vriendschap? Geen idee eigenlijk. Dus ik meld me aan bij een datingsite. Niet onder mijn eigen naam, want daar is mijn naam te apart voor en de naam van mijn dorpje wijzig ik ook in die van de grote stad dichtbij. Ik zoek wat foto's waar ik voordelig uit de hoek kom en beschrijf mezelf zo eerlijk mogelijk. Inmiddels heb ik de tekst al tig keer aangepast nav reacties van 'voor-mij-ongeschikte-mannen'. Natuurlijk zijn mijn kinderen op de hoogte, ik vertel hen over iemand als ik iets langer chat dan normaal. En ik ontmoet wat bijzondere mannen hoor, zo. Meestal alleen via chat, heel soms ga ik met iemand uit. Daar gaan deze blogs over. Het is zeer zeker niet de bedoeling om de mannen belachelijk te maken of hun privacy te schenden. Dus van mij geen namen, geen woonplaats of ander traceerbaar aanknopingspunt. Het gaat natuurlijk ook puur over mijn beleving; de heren zullen ongetwijfeld ook iets van mij gevonden hebben, maar ja, die bloggen hier niet.

Zondag 8 mei 2022 - Moederdag

8 mei 2022 10:30

Vandaag denk ik aan mijn moeder en aan mijn schoonmoeder.

Vergeet-mij-nietjes en zwanen in ganzenpas

8 mei 2022 10:00

8 mei 2022; bijtijds word ik wakker en na mijn gebruikelijke cappuccino pak ik de riem van Izzy. Op naar buiten, camera mee. Ik heb me voorgenomen iedere dag één keer een groter rondje te lopen. Ik loop zo in gedachten dat ik bijna tegen een vriend met hond aanloop. Langs het wandelpad groeit het koolzaad gestaag, prachtig al dat geel. Ik zie zwart witte schapen in allerlei varianten; de een wat zwarter; de ander meer wit en de tekeningen op de vachten zijn ook allemaal anders. Ik denk aan een uitdrukking uit Thailand: 'same, same, but different'. Niet dat ik ooit in Thailand ben geweest of zal komen, maar deze zin hoorde ik van vrienden in hun reisverhalen van Thailand. Ja, inderdaad denk ik, alle schaapjes zijn hetzelfde, maar toch anders. Het geblaat van de lammetjes wordt af en toe onderbroken door het gefluit van de vogels. In de lucht zie ik een wit vliegtuig. Hopelijk voor de passagiers niet op weg naar de chaos van Schiphol, maar naar een vluchthaven waar het beter geregeld is. Vandaag de route door de weilanden en ik ga door het hekje langs de waterzuivering. Ondanks de geluiden van alle dieren is er toch altijd het zoemende geluid van de A15 en de A27. Zo bijzonder dat hier zoveel moois te zien is, zo dicht bij de snelwegen. Aan het einde van het pad zie ik twee zwanen lopen. Door mijn telelens zie ik dat tussen hen in kuikens lopen. Het pad is te smal om er veilig langs te lopen, zwanen kunnen erg gevaaarlijk zijn met jongen, dus Izzy en ik draaien om en nemen gewoon een andere route. Het is voor deze zwanenmoeder tenslotte ook moederdag. Ik pluk vergeet-mij-nietjes dadelijk bij thuiskomst zet ik ze in een vaasje. Een mooie herinnering aan mijn moeder. Met de camera om geniet ik nog meer lijkt het. Ik zie meer, omdat ik beter kijk. In de boomstammen zie ik de schittering reflecteren van het water. Wat zijn onze ogen toch zovele malen beter dan de meest dure fotolens. Die schittering krijg je bijna nooit gevangen met je camera. Thuis drink ik nog een cappuccino en de voordeurbel gaat. Mijn neefje (nou ja, hij is bijna 2 meter); hij brengt me een souvenir uit Brugge. Gauw gaat hij door naar de brunch bij zijn moeder, mijn zusje. Altijd welkom zegt hij, dat weet ik zeg ik. Maar vandaag is een mooie dag voor jullie eigen gezin. Vanmiddag mag ik mee naar een verrassing. Nog geen 10 uur en nu al een topdag!

Moe(der)

10 apr. 2022 10:04

Zo moe, ik krijg het gewoon niet bijgeslapen. Het voelt net zoals toen de kinderen klein waren, wanneer midden in de nacht er een ziek werd of bang was. Gemakshalve dan maar kiezen voor tussenin slapen; een zucht van je man naast je, en jij die dacht: ik wil ook slapen. Slapen, slapen. Of vakantie.

1500 kilometer

25 mrt. 2022 19:14

Vanochtend werd ik wakker en ik keek op mijn telefoon. Boven in beeld zag ik het mannetje van de Rabobank. Aha, er is geld gestort en jawel, mijn salaris stond op mijn bankrekening. Ik bekeek het bedrag en voelde me toch zo trots en dankbaar. Dankbaar voor mijn warme bed, voor mijn bankrekening met voldoende geld om de dingen te doen die ik wil doen. Geen angst voor bommen die mijn fijne huis veranderen in een ruïne. 1500 kilometer liggen er tussen een wereld waar het draait om werken, op het terras genieten van het zonnetje en een wereld waarin mensen op de vlucht zijn. Die hun man, zoon, vader, broer achterlaten omdat zij moeten/willen vechten voor hun land. Je kunt het je toch niet voorstellen? 1500 kilometer is de afstand die de gemiddelde toerist jaarlijks aflegt om op de vakantiebestemming te komen. Mensen die dan op het strand gaan liggen, gaan eten in restaurants, nutteloze dingen kopen in souvenirwinkels, struinen over marktjes, flaneren over de boulevard, of wandelen in de bergen, genietend van al het moois dat er is.

Zo die komt binnen

6 mrt. 2022 14:49

Het is niet mijn gewoonte om twee blogs op een dag te posten. Maar dit moest ik toch even kwijt. Ik zit een spelletje te doen achter mijn pc en draai mijn playlist af. Is altijd dezelfde: `mooi luisteren` heet hij. Alle liedjes hebben een herinnering aan Andy of er zit een stuk tekst in die zo bij het leven van hem en mijn leven pastte. Al deze nummers zelf verzameld in deze playlist dus. Ineens hoor ik: het nummer Unchained melody (ik weet nooit hoe dit nummer heet en van wie het is, maar ik vind het zo mooi) Alle woorden in deze song komen zo ineens binnen. Ik voel het weer in al mijn vezels; een brok in mijn keel; een steen in mijn maag. Verdriet, in alle hevigheid. Wat mis ik je verschrikkelijk.

Wel - niet

6 mrt. 2022 10:38

Het is koud als ik wakker word en gelukkig ben ik vroeg wakker, want anders had ik het prachtige licht gemist wat de wereld een prachtige gloed geeft. Ik zie de kou op de bomen en ik spring mijn bed uit. Gauw Izzy eten geven en een plas laten doen en dan terug met mijn camera voor de warmte van de beloofde zon al het moois doet verdwijnen. De krokusjes laten zien dat het voorjaar wordt, maar de winter geeft zich nog niet gewonnen en dat is te zien aan het ijs op de bloemen. Wordt het wel of nog niet voorjaar?

Varen, varen

1 mrt. 2022 18:10

Ik weet niet hoe het bij jullie is, maar mijn leven is verre van saai. Altijd wat te beleven. Vandaag weer een nieuw avontuur. Dochterlief wilde met haar man en kind haar verjaardag gezellig vieren in de dierentuin en ja, wat dan met Kobus? Naar Schelluinen. Nou moet je weten dat Kobus en ik dikke vrienden zijn; hij heeft dezelfde ouders als Sam, de pup waar ik helaas afstand van moest doen toen Andy net overleden was. Dus ja, in Kobus zie ik ook Sam. En daarnaast is Kobus echt de allervrolijkste, dus gewoon gezellig als hij er is. Ik ging hem en Izzy uitlaten en dacht: ik laat ze los. Hoppa, daar vloog Izzy de sloot in, achter wat eenden aan. Leuk, dacht Kobus! Die was zijn wellnesdagje bij de trimsalon van maandag alweer vergeten. Lekker schoon en keurig getrimd was hij daar vandaan gekomen. Ik zag niet goed of Kobus ook echt zwom, maar hij was wel nat. Izzy had duidelijk helemaal in de sloot gezwommen: die was van bruin-witte hond veranderd in een modderig monster. En ja, dan weet ik het al: ik kan roepen wat ik wil, maar Izzy komt niet terug. Kobus uiteindelijk wel en met zijn tweeen liepen we naar huis. We zagen Izzy nog heen en weer rennen op het eilandje, zelf heengezwommen dacht ik nog, dus dan kan ze ook wel terugzwemmen. Nog een keer roepen, maar nee Izzy bleef waar ze was.

Dag lieve Cornelia

23 feb. 2022 21:31

Vorige week overleed voor mij onverwacht mijn lieve schoolvriendin Corrie. Net nu ze bij ons in het dorp was komen wonen, heeft ze haar strijd tegen die verschrikkelijke kut ziekte op moeten geven. Want je moet weten: deze dame was namelijk helemaal niet van plan om dood te gaan. Om deze zin goed te kunnen begrijpen moet je haar gekend hebben. Ze was een doorzetter, bikkelhard voor zichzelf en wat ze in haar kop had, had ze niet in haar kont. Ze ging niet dood. Tot vorige week.

De dagen rond Valentijn

15 feb. 2022 10:54

Vanochtend hoorde ik op de radio dat het voor singles best confronterend is om op Valentijnsdag allerlei gelukkige stelletjes te zien die iets leuks met elkaar doen. Die foto's zijn er normaal ook, maar niet in zulke grote getalen. Of is het getale? Ff googlen. Allebei onjuist dus. Lees maar:

(1 / 6)
1
2
3
4
5
6

Powered by JouwWeb