Blog | dblogt.nl

Home
Blog
Reizen
Wie ben ik?
Contact
Mijn leven
Zoeken

Leef!

20 mrt. 2021 12:44

Vanochtend vroeg stuurde mijn zwager via de Boerenfamilie app deze foto van Andy. Deze foto herinnert me eraan dat je je leven nu moet leven. Nu. Niet morgen of na nog zoveel jaar werken, want wie weet zeker dat er een morgen is voor jou?

Lees meer »

Powervrouw en oude kaas

9 mrt. 2021 15:16

Ik werd gisteren getagd door een nichtje als Powervrouw vanwege Internationale vrouwendag. Nou, zo powerfull voelde ik me op dat moment niet. Slechte nacht gehad vanwege mijn schouder, ondanks de slaaptabletten die ik dagelijks neem om te kunnen slapen. Iedere avond slik ik ook een antidepressiva, om mijn angsten te kunnen reguleren. Dus zo'n powervrouw ben ik eigenlijk ook niet. Maar wanneer ben je dat dan wel? En wil ik dat wel zijn? Ik weet dat er best veel op mijn bordje is gekomen de afgelopen maanden en dat ik, ondanks dat, hartstikke positief in het leven sta. Meestal dan. Maar voor die momenten dat ik het even niet zie zitten, bijvoorbeeld als ik 's avonds naar de foto van Andy kijk en in tranen uitbarst, dan blijkt de chemische hulp van dat pilletje enorm welkom.

Lees meer »

Wedgwood

6 mrt. 2021 12:05

Jaren geleden wilde ik voor mijn verjaardag graag een servies hebben dat ze verkochten bij de V&D. Andy reed naar Breda en wilde daar het servies kopen. Hij vroeg de verkoopster om dat servies voor 12 personen in te pakken en aan hem te verkopen. De verkoopster zei tegen hem dat hij dat zelf moest verzamelen en bij de kassa kon brengen en dan afrekenen. Daar had Andy niet zo'n zin in (hij moest er overigens ook nog een eind mee naar de auto lopen), dus hij zei: dan niet en beende de winkel uit.

Lees meer »

Dag mama

6 feb. 2021 18:30

2021 zou het allemaal waar gaan maken. Maar ook dit jaar is tot nu toe geen best jaar. Op Nieuwjaarsdag belde ik mijn moeder om haar gelukkig nieuwjaar te wensen. Mam, ik kom niet zei ik, de besmettingen lopen zo op. Blijf maar thuis kind, neem maar geen risico. Dus dit jaar geen Cracottes met krab; volgend jaar maar weer dacht ik. Ze belde zelf Sabine af die zondag, want ze was niet lekker had ze gezegd. Ik belde haar en vroeg haar wat ze mankeerde. Nee kind, geen Corona verschijnselen, beetje lamlendig. Okee mam, lekker terug je bed in, maar bel je als het slechter gaat? Tuurlijk kind, ik neem geen risico. En dat had ze ook niet gedaan de afgelopen maanden, naar de winkel op rustige tijden, zo min mogelijk contacten. Wat zal ze ook eenzaam zijn geweest al die maanden door alle beperkingen. Later die dag belde ze dat ze ziek was, okee zei ik, dan ga ik een testafspraak voor je maken als je zo hoest. En daar gingen we, zowel mama als ik met handschoenen, chirurgische mondmaskers voor, tussen de voorstel en de achterbank een stuk zeil gespannen om besmetting te voorkomen. Ze was wel beroerd, ze onderging het testen en hup weer gauw terug naar huis. De volgende dag al uitslag: mama was positief. Ze was al een paar dagen ziek thuis en het ging wel zei ze, tot ze vrijdagavond zo duizelig werd dat we toch de huisartsenpost maar gebeld hebben. Twee dagen bij mijn eveneens positief getest zus en haar gezin in huis, tot zondagavond: toen ging het slechter, dus hup naar het ziekenhuis. Ik mocht inmiddels uit quarantaine, dus ik kon naar het ziekenhuis om haar op te wachten bij de spoed eisende hulp. En daar kwam ze met de ambulance, het duurde even voor ik bij haar mocht. Ze glimlachte en ze was blij dat ik er was. Gelukkig werd ze opgenomen en daar ging het op en af goed en slecht met haar. 's Nachts had gelukkig Caroline dienst, de beste vriendin van Sabine, zij kende mijn moeder ook goed. Wat een topper om zo 's nachts mijn moeders hand vast te houden toen het niet zo goed ging de eerste nacht. Op bezoek gaan was erg lastig, volledig in schort, handschoenen, mondkap en beschermbril. Maar ze vond het zo fijn als ik kwam. Mijn zusje was nog niet hersteld en mijn broer durfde niet zo goed, bang om besmet te raken. Woensdagmiddag wilde ze dat ik hen beiden zou bellen, want ze wilde afscheid nemen. Dat heeft ze gedaan; donderdagochtend belde het ziekenhuis. Het ging niet goed en mama had naar me gevraagd. Mijn zusje ging mee en we hebben beiden aan haar bed gezeten tot ze vredig en zonder pijn in sliep. Wilhelmina Clasina Josephina Wegkamp, geboren 14 mei 1934 te Bergen op Zoom, overleden te Gorinchem op donderdag 14 januari 2021. Het was goed zo. C'est ca.

Lees meer »

Top 2000

28 dec. 2020 18:58

Top 2000

Lees meer »

Huwelijk

12 dec. 2020 18:34

Een huwelijk is een overeenkomst tussen één man en één vrouw tot een langdurig samenwonen, dat was zo ongeveer de definitie destijds toen ik nog bij meneer Bänffer in de klas zat bij het vak Recht op de Meao. Ik spreek over begin jaren 80 toen er nog geen sprake was van een homohuwelijk. Ik meende dat in begin jaren 90 mijn gemeente Giessenlanden een van de eerste gemeenten was waar dat plaatsvond, maar natuurlijk wil ik jullie geen valse informatie geven, dus ik check het Internet. Daar lees ik dat zij de eerste gemeente waren waar homoseksuele of andere alternatieve relatievormen geregistreerd kunnen worden. Het zou tot 2001 duren dat Amsterdam de primeur kreeg om het eerste homohuwelijk wereldwijd te sluiten.

Lees meer »

Sinterklaas 2020 - gitaren!

6 dec. 2020 12:35

Toch maar vieren het feest van de Goedheiligman, is wel zo leuk voor de kleindochters en stiekem vindt deze oma het ook altijd nog leuk en reuze gezellig. We zijn niet compleet, mijn jongste zoon is ziek en wacht op de uitslag van zijn coronatest (6 dec: geen corona gelukkig), dus hij en zijn vriendin zijn er niet bij. Onverwacht toch nog Coronaproof Sinterklaas vieren.

Lees meer »

trots

5 dec. 2020 21:12

Een tijd geleden werd ik gevraagd om mee te schrijven aan de jubileumgids van onze plaatselijke voetbalvereniging. In december bestaan ze 75 jaar; de datum is voor mij makkelijk te onthouden: 12 december, ook onze trouwdag. Zeer gevleid was ik, want zo lang schrijf ik nog niet. Deze club draag ik een zeer warm hart toe; ik ben zelfs een aantal jaren jeugdvoorzitter geweest en had toen ook zitting in het hoofdbestuur. Het was ten tijde van de hoogtijdagen van de club, die toen 1e klas speelde. Ik geloof dat er destijds wel 8 jeugdteams speelden; in totaal over de 100 jeugdleden, waaronder onze twee zoons. Ook dochterlief heeft gevoetbald, later bij de dames. Andy heeft bij het 5e gespeeld; is zelfs nog kampioen geworden en later heeft hij bij de 7x7 gespeeld. Mijn voetbalcarrière bestaat uit één overwinning: het winnen van de penaltybokaal tijdens het jeugdtentenkamp. Volgens mijn kinderen had ik de keeper omgekocht (ze waren gewoon jaloers dat zij die beker nooit wonnen).

Lees meer »

Luxe

30 nov. 2020 23:05

Luxe

Lees meer »

Ontvrienden

28 nov. 2020 15:35

Ontvrienden!

Lees meer »

To bring you back home to me

25 nov. 2020 00:01

25 november 2019; de dag van je uitvaart. Een dag waarvan ik nooit gedacht had dat ik die mee zou maken. In ieder geval, niet nu al. Met de kinderen hebben we deze dag invulling gegeven; met zijn zevenen rijden we Andy de zaal van het crematorium in, met de muziek van de zanger uit ons geliefde Italie: Andrea Bocelli in duet met Sarah Brightman: time to say goodbye.

Lees meer »

18 november 2019 - 18 november 2020

18 nov. 2020 00:01

18 november 2019 – 18 november 2020

Lees meer »

Een ode aan de liefsten

9 nov. 2020 11:17

Wellicht verwachtte je een ode aan Andy of aan onze kinderen, maar deze ode gaat veel verder. Onze drie kinderen en hun partners, tsjonge wat een kanjers zijn het! Hoe fijn om juist hén achter me te voelen; onvoorwaardelijke liefde voor en door hen alle zes. Deze ode is vooral gericht aan vriendinnen, nichtjes, neven, zus, zwager, vrienden en kennissen die me al deze maanden hebben gesteund.

Lees meer »

een gewone vrijdag in november

6 nov. 2020 23:34

November is begonnen en jee wat zie ik op tegen Andy zijn sterfmaand. En ik zat al niet zo lekker in mijn vel door de pijn van de artrose ’s nachts. Hopelijk helpen de antidepressiva om me iets prettiger te voelen. Wederom teruggeworpen op mezelf door de strengere Coronaregels; gelukkig zijn er nog steeds genoeg lieve mensen om me heen. Ik ben een mooi boek aan het lezen over rouw; ik lees één hoofdstuk per dag om het goed te laten bezinken. Het heet Helpen bij verlies en verdriet van Manu Keirse. Het geeft me wel mooie inzichten en overtuigt me dat ik niet gek aan het worden ben van verdriet en dat alles wat ik denk, mijn twijfels, mijn boosheid, mijn wanhoop, mijn twijfel of ik ooit nog naar muziek kan luisteren zonder bij ieder nummer in tranen uit te barsten vanwege een zin in de tekst. Dit alles is allemaal onderdeel van het rouwproces.

Lees meer »