Chagrijnige bejaarden die voorkruipen

Ik scroll wat in Threads en lees: chagrijnige bejaarden die voorkruipen …. Voor wat heb jij zo’n haast? Het is niet alsof je nog wat te doen hebt in je leven of zo. Pff denk ik, wat een negatief beeld schets jij van de ouderen. En oh shit, hoorik daar ik met een jaar of 10 of nog minder ook bij? Of in de ogen van deze dame misschien nu al? Dan lees ik de comments en oh oh wat een negativiteit, die ze verbloemen met een soort van leuk zijn. Maar ja, ik kende iemand die zei: het is pas grappig als iedereen er om kan lachen. Hij heeft de bejaardenstatus niet mogen bereiken.

Deze week was ik met vriendinnen naar Mammamia the party om de 60 e verjaardag van een van hen te vieren. Hartstikke leuke avond gehad; de jarige genoot zichtbaar, gezien de big smile de hele avond op haar gezicht. De zoon van een andere vriendin was zo lief om deze oude wijven naar Rotterdam te brengen en later ook weer op te halen. Hoe lief is dat?

Ik leer nog steeds veel van mensen die jonger zijn dan ik ben: ik waardeer hun attent zijn voor anderen. Ik krijg kaartjes van hen, die stuur ik nu ook wat vaker. Ik weet dat een aantal pas reageren op een appje op het moment dat ze echt tijd en aandacht hebben om te reageren. Probeer ik ook. Ik leer van hun inzichten, probeer ook echt naar hen te luisteren wat ze te zeggen hebben. Nooit had ik me gerealiseerd dat een vriend van een van mijn kinderen zich oprecht gekwetst voelde door het kleurloze bijvoeglijke naamwoord voor Piet. Ja, ja, cultuur etc, maar dat mag toch nooit de intentie hebben om mensen te kwetsen? Dat zou juist mensen moeten samenbrengen. Groene Piet, blauwe Piet, het is mij om het even welk kleurrijk bijvoeglijk naamwoord gekozen wordt. Of helemaal geen kleur, ook goed.

Maar even terug naar de chagrijnige bejaarden die niets meer te doen schijnen te hebben in hun leven. Wat dan? Of wat dan niet? Is het zo dat als je stopt met werken dat je dan niets meer te doen hebt in je leven? Ik zie veel gepensioneerden om me heen die heel veel vrijwilligerswerk doen, actief zijn met hobbies en klaar staan voor andere mensen. Waarom de gedachte dat je alleen maar nuttig bent voor de samenleving als je een betaalde baan hebt? Zo belangrijk kan werk toch niet zijn? Waarom maken we dat werk zo belangrijk? Nee, ik kan niet mee naar dit of dat, want ik moet werken. Zeg ik ook, maar kun je niet ruilen van werkdag of tijd, zodat het wel kan? Tuurlijk moeten we werken om ons dak boven het hoofd zelf te kunnen bekostigen, om te groeien als mens en vul zelf maar in waarom je werkt. Ik ook en dat is helemaal niet erg; het geeft me ook voldoening dat ik door te werken onafhankelijk van welke organisatie of hulp dan ook mijn leven kan leiden, zoals ik dat leid.

Maar er is echt meer in het leven dan werken. Terwijl ik dit schrijf, denk ik: ik moet een andere auto om veilig naar mijn werk te kunnen blijven rijden, maar ook om te kunnen blijven reizen. Dus ik werk komende tijd iets meer, maar hoop genoeg tijd vrij te houden voor de écht belangrijkere zaken in mijn leven. Een mooie balans tussen moeten en willen. Ik moet werken, maar ik wil reizen en het één gaat niet zonder het ander.

Reactie plaatsen

Reacties

Anneke Haarsma
5 dagen geleden

Wat heb je dit weer mooi verwoord Deanne. Ja, als je eenmaal de pensioengerechtigde leeftijd hebt bereikt dan kunnen mensen weleens erg onnadenkende opmerkingen maken. Gelukkig is dat incidenteel.
Ik hoop voor jou dat je een nieuwe auto gauw kunt realiseren, zodat je veilig naar je werk kunt en mooie reizen mag maken.
Fijn weekend, groetjes Anneke

Annette de Ruijter
5 dagen geleden

Weer goed geschreven Deanne. Veel mensen geven hun mond maar een duw en realiseren zich niet dat ze eerst hadden kunnen nadenken. Succes met sparen voor je nieuwe auto en droom van mooie reizen die je hopelijk in de toekomst kunt maken.