Lezen is als een vakantie in je hoofd lees ik net. En terwijl ik mezelf de vraag stel of ik dat ook zo ervaar, kan ik alleen maar volmonding ja! zeggen. Inderdaad: ik lees en ben ineens in een andere wereld. Ik hoor dan eigenlijk ook niet meer wanneer anderen wat tegen me zeggen. Tot grote ergernis en daarna hilariteit van mijn kinderen. Wat die allemaal niet tegen me gezegd hebben om mijn aandacht van mijn boek af te krijgen haha.
Ik lees heel snel en voor mij gaat het om de essentie van het verhaal. Wie heeft de moord gepleegd, waarom doet hij zoals hij doet, blijven ze bij elkaar, gaan ze toch verhuizen? Dat soort antwoorden wil ik dan weten en heel soms als het verhaal me te langdradig beschreven is, dan lees ik gewoon de laatste paar bladzijden.
Met veel dingen ben ik gericht op het eindresultaat en ben ik niet bezig met de weg hoe daar te komen. En dat is best jammer eigenlijk, want daardoor mis ik vaak de sfeer, de details in een verhaal, etc. Maar ik doe het niet altijd. Bijvoorbeeld de route richting mijn vakantiebestemming, dan ben ik over de grens al op vakantie en ook in de vakantiemodus.
De zin die me tot deze blog zette was: het leven is geen race, maar een reis. Eens bedenken of en hoe ik daar invulling aan kan geven.
Reactie plaatsen
Reacties