Het begin van het einde - oktober 2019

Het begin van het einde oktober 2019

 

Ik lees de berichten terug in de besloten Facebookgroep en steeds denk ik oh ja. Bijna bij iedere dag denk ik, nog zoveel dagen en je bent er niet meer. Als ik de exacte datum geweten zou hebben, zou ik dan anders gehandeld hebben? Had ik dan de tijd die ik besteedde aan bijvoorbeeld het kopen van een bank niet beter bij jou aan je bed kunnen zitten? Had ik niet dit, had ik niet dat? Die gedachten malen maar door mijn hoofd. Ben ik niet te veel aan het regelen geweest, had ik niet beter naar mijn gevoel moeten luisteren? Had ik ’s nachts niet bij je moeten blijven, ipv een nachtzuster bij je laten waken? Heb ik het allemaal wel goed genoeg gedaan voor je? 

Diep in mijn hart weet ik dat ik alles voor je heb gedaan, met alle liefde die ik voor je had. Ik kende je door en door, zag normaal al aan je gezicht wat je ergens van vond. En die blik die ik  zocht, die werd niet meer beantwoord. Dát vond ik zo lastig aan deze ziekte. Ik kon niet meer met je overleggen; moest soms voor je beslissen. En ik hoop toch zo dat ik het juiste gedaan heb.

 

Hoe dichter we bij je sterfdag komen, hoe lastiger ik het vind worden. Vandaag ook zo’n rotte verdrietige dag gehad. Dan zit ik huilend tegenover je foto en kijk ernaar en dan denk ik: hoe kan het? Is het echt waar? Maar dan zie ik achter je foto een klein stukje van je doos met as en dan weet ik het weer. Ik zie en hoor je nog steeds in onze kinderen en kleindochters. Ik vraag je nog steeds om raad en soms als er iets in mijn leven gebeurt, dan kijk ik naar je foto en zie ik je soms met je hoofd schudden. En dan volg ik nog steeds je advies, zoals jij me gegeven zou hebben. Je bent mijn geweten aan het worden en samen met mijn verstand maak ik keuzes. Jij en alles wat ik van je geleerd heb, zit diep geworteld en verankerd in mijn denken en doen.  En ik zie je soms goedkeurend knikken, of knipogen. Ik voel je steun nog steeds, laat de rest van de wereld maar denken wat ze willen; jij en ik weten het. Maar eerst nog een maand naar 18 november en wat zie ik daar tegenop.

 

Een vrouw weet pas wat ze mist, weet pas wat ze mist, als ie er niet is