Woensdag 29 juni 2022 Bastia – Porto Vecchio
Lekker geslapen en wederom vroeg uit bed. Ik doe mijn ogen open en mijn tentgenoot heeft haar luchtbed zonder geluid leeg laten lopen. Nou ja, ik heb er niets van gehoord. We halen alles uit de tent, en laten de tent ook leeglopen. In één keer goed opgerold, zodat ie ook prima in de zak past en hup alles weer in de auto. Met de spullen van Jacklien en zijzelf erbij zit de auto echt nokkievol. Maar het past! We rijden om 9 uur al van de camping af richting het zuiden. Eerst onderweg nog even stoppen voor een bakkie. De ene keer mogen we 50 en dan weer 70 en soms zelfs 90. We passeren verschillende dorpjes en we genieten van het uitzicht links, af en toe de zee en rechts de bergen. Onderweg bellen we naar een camping bij Porto Vecchio en ja hoor, we kunnen komen. Bij de receptie zeggen ze dat we zelf een plaats uit mogen zoeken en pal aan het strand kunnen we staan! Wat een heerlijke plaats, voldoende schaduw voor mij en op het strand zelf zon voor Jacklien. We zetten de tent snel op en we zwemmen. Wat een heerlijkheid zo voor de deur. Er komt een schoolklas die kanoles krijgt en in colonne gaan ze een rondje baai maken; we kunnen ze zo volgen in hun opvallende gele bootjes. Een andere groep gaat in een treintje van zeilboten ook het water op en in de verte zien we later hun geel-groen gekleurde zeiltjes. Wat een uitzicht, de wind steekt op om verkoeling te geven. We gaan boodschappen doen en ik struikel over het kuipzeil. Een blauw geschaafd been is het gevolg. De Zwitserse buurman komt aangesneld met een ijszak; Jacklien zorgt voor koud water. Het been wordt echt blauw en lopen gaat wat moeizaam. Jacklien gaat met mijn auto op pak om wat te eten te halen, terwijl ik met mijn been omhoog zit. Ik neem gauw een paracetamol en voel een bult op mijn voorhoofd. Toch maar even op bed liggen. Daar knap ik van op en Jacklien komt terug met allerlei lekkers. Ik loop zo af en toe om stijfheid te voorkomen. Oh vergeet ik toch bijna de campingsoap te vertellen. Naast ons staan 2 stoelen en een een tafel op een kleedje; vaak wordt daar mee bedoeld: deze plaats is gereserveerd; we zijn even weg met onze camper. Een andere campingregel is dat je je auto plaatst bij je tent/caravan. Drie plaatsen verder staat een caravan met de auto ernaast. Twee Zwitsere campers willen daar eigenlijk staan, maar in eerste instantie weigert de man zijn auto te verplaatsen. Aso! Na interventie van de campingbaas of zoiets zet hij toch de auto weg. Links van ons (waar blijkbaar ook een camper staat) komt ineens een caravan staan en hup tent en wasrek gewoon op de plek van de camper. Ik denk: ik zeg even dat er een camper hoort, maar hij laat alles gewoon staan. Zij vertrekken met auto en kinderen. Inmiddels komt de camper terug en zij vragen of het wasrek van ons is. Nee schudden wij. Hup, wasrek aan de kant en zij plaatsen hun camper op hun eigen plaats, maar pal voor die caravan dus. Wij inmiddels naar bed en we liggen net of we horen een hoop kabaal en geschreeuw. Ja hoor, de buren van de caravan zijn terug. Jacklien en ik kijken nieuwsgierig door het raampje wat er allemaal gebeurt. Het is vast een komisch gezicht, want als de buurman komt om onder luid protest en gemopper zijn pootjes van de caravan opdraait, duiken we weg. Caravan wordt een kwartslag gedraaid en hehe de rust is wedergekeerd. Je maakt wat mee op zo’n camping hoor.
Reactie plaatsen
Reacties