Zondag 4 augustus Heraklion
Vandaag komen we aan in Heraklion, de hoofdstad van Kreta. Moet me vandaag even resetten, want eigenlijk baal ik enorm dat de dingen die voor anderen heel gewoon en te doen zijn, dat voor mij niet zijn. Het is me echt te heet om van boord te gaan. Deze keer gaan de anderen niet lopend via de kade, maar met bussen naar de stad. Ik lees dat alle winkels dicht zijn, dus ik maak bewust de keuze om me niet voor een terrasje door zoveel ongemak als hitte en zon te worstelen.
Maar dat betekent ook dat ik vandaag alleen eet en mezelf moet vermaken. Juist omdat ik dat buiten deze vakantie ook altijd al doe, baal ik er van. Dus ik bel met de ene vriendin en app met een andere. Ik denk eraan hoe anders de vakantie zou zijn geweest als Marc er wel bij was geweest? Dan had ik toch iets meer interactie gehad denk ik. Of had ik bij zijn annulering ook moeten besluiten om niet mee te gaan? Ik baal zo erg vandaag dat ik zelfs check of ik morgen naar huis kan vliegen. Er gaat een vlucht naar Amsterdam vanuit Izmir. Maar dat idee laat ik gauw varen. Niet zeuren D!
Mijn gedachten gaan alle kanten op. Kijk eens hoe fijn dit kan zijn. Stel je verwachtingen bij en maak er het beste van. De vriendengroep viert op een andere manier vakantie. Zij vinden de zon wel fijn en ja, zij zijn allemaal met een partner en jij bent alleen op vakantie. En dat is eigenlijk ook prima. Ik mag hen niets kwalijk nemen en eerlijk gezegd: waarom zou ik? Mag ik van anderen verwachten dat zij zich aanpassen aan mijn beperkingen in een voor iedereen zo broodnodige vakantie? Nee besluit ik. Dat is mijn eigen verantwoordelijkheid en van niemand anders. Beter nadenken over mijn beperkingen, wensen en verwachtingen voor een volgende keer.
Na al dat denken en beredeneren lopen eindelijk mijn hoofd en mijn gevoel weer parallel en om dat te vieren ga ik naar beneden om een cocktail te drinken.
Als het minder warm is en de zon minder fel schijnt, ga ik naar het dek. Ik videobel met Pip en Sabine en ik bestel iets te drinken. Ronald, Cilly, Gerrit en Gerda zijn nog op het dek en ik sluit me bij hen aan. We hebben een prachtige zonsondergang en wow! wat een mooie foto’s levert deze zonsondergang op. De anderen moeten zich nog verkleden en ik blijf nog even boven op het dek. Rond half 10 gaan we aan tafel en dat is iedere avond weer lekker en gezellig. Daarna nog een afzakkertje in de bar en dan wil ik toch ook wel mijn boek uitlezen. Morgen nieuwe dag met nieuwe avonturen.