Qua kilometers zit ik deze reis ver onder mijn gemiddelde. Maar wat is het hier fijn! Ik heb het zo naar mijn zin dat ik gewoon een week later de boot geboekt heb! Ik blijf twee weken. Vanochtend ook gelijk de boot voor dagtocht naar Vlieland geboekt. Fiets mee en ook dat eiland een beetje verkennen volgende week. Ik lijk hier echt Doornroosje wel, wederom een nacht van 12 uur gemaakt. Mijn vader zou gezegd hebben: je zal het wel nodig hebben. En dat denk ik ook. Ik ben eigenlijk gewoon moe en was toe aan vakantie. Nieuwe omgeving, andere bezigheden, actiever zijn in de 12 uur dat ik wel wakker ben. Dat actiever zijn, is me vandaag nog niet gelukt: ik zit onder mijn parasolletje voor de tent te haken. Beetje wind, het is zo zalig hier. Neem af en toe een beker thee, eet mijn dagelijkse portie fruit. En ik stel mijn wekker in voor alle medicijnen, dat is inmiddels een hele puzzel welke ik wanneer inneem. Schema lijkt nu goed, op vakantie komt er zo gauw de klad in. En eigenlijk merk ik het ook aan mijn lichaam. Tsja, iets met ouderdom en gebreken. Je kent het wel, of (nog) niet. Terwijl ik mijn waterkoker vul bij de kraan, zie ik iets in mijn fietsmand liggen: mijn portemonnee! Het zal toch niet? Ja hoor, gewoon niet gezien gisteravond bij thuiskomst. En niemand heeft hem meegenomen gelukkig. Wordt toch wat lastig vakantievieren zonder pas of geld. Rederij Doeksen belt: de boot waar mijn fiets op mee kan naar Vlieland, moet onverwacht in onderhoud. Resumerend: eigen fiets kan niet mee, reservering wordt omgezet in arrangement: ik krijg een fiets erbij op Vlieland en 18 euro terug. Ook goed. Rond 6 uur stap ik in de auto om boodschappen te halen. Ik wil tortilla met bonen, groenten en kipworstjes eten. Lekkere grote Jumbo, maar ik kan er niets vinden. Op de terugweg kom ik langs de pizzeria. Morgen maar de tortilla. Ik bestel een pizza frutti di mare met salata mista voor de vezeltjes. Sabine belt, net als gisteren en we mopperen getweeën over de warmte en we hebben het over het diva-eet-gedrag van Izzy. De pizza komt er aan; heerlijk, maar iets te veel. Zelfs zonder het eten van de rand. Die eet ik namelijk nooit. Het valt me op dat aan tafels de vrouwen altijd in de meerderheid zijn. Zit die arme man daar met zijn vrouw en haar vriendin of zus. Of zelfs één man met drie vrouwen. En wat me ook opvalt is dat er weinig gesprekken zijn bij de tafels met één man en één vrouw. Uitgepraat? Ik reken af, vanavond geen toetje en vandaag geen alcohol. Bij de tent haak ik verder en ik zet koffie. Van een kennis die ook op Terschelling is, krijg ik een appje. Of ik zin heb om een bakkie samen te doen. Ja hoor, antwoord ik. Morgen nieuwe dag!
Reactie plaatsen
Reacties