Luxe
Luxe: wat voor de ene persoon een jacht van een paar meter is, kan voor een ander mens iets heel kleins de ultieme luxe zijn. Dat heb ik namelijk ook met iets wat voor velen van jullie vast niet zo bijzonder is, maar voor mij wel. Het is een toppunt van geluk, vooral in de koude wintermaanden. In ons vorige huis had ik de keuze, maar nu heb ik er maar één. En in die ene ontbreekt iets essentieels om die luxe te kunnen ervaren. Iedere keer als ik daar moet zijn, dan denk ik oh bah, wat naar. En dan mis ik het echt. Ja, wat dan vraag je je vast af nu? Ik heb het over een verwarmde toilet. Niet de toiletpot zelf, zo erg is het nog niet met me, maar de ruimte waar hij in staat. Oh, wat heb ik een hekel aan het koude kleine kamertje. Het is me te gek om er een verwarming in te plaatsen, maar wat zou ik het fijn vinden. Toppunt van luxe.
Mijn toilet is verder overigens een fijne ruimte waar heel veel te zien is, aangezien er een enorme hoeveelheid souvenirs uitgestald staat. Maar ja, die kou; die weerhoudt me er van om daar eens uitgebreid naar te kijken en te denken oh ja, dat flesje met zand kreeg ik van oud-collega Ina, toen ze op vakantie was naar Jordanië, of het grote nep gouden Marokkaanse mes, dat ik kreeg van een oud-medewerker, of het zoutschepje dat ik kocht op vakantie in Lido della Nazione waar Sabine destijds op stage was. Of het peper- en zoutstel van Curacao, of het glas van de route 66 dat mijn zwager meenam uit Amerika. Hartstikke boeiend om alle vakanties weer voorbij te zien komen, gelukkig zijn dit warme herinneringen, want brrrr wat is het er nu koud.
#teamAndyAsmus