Je hebt allemaal wel eens van die utopische gedachten: lekker fietsend in een mooie omgeving, lekker weer, niet te veel wind, droog. En dan denk je: hoe fijn zou het zijn om ook Izzy mee te nemen en haar van dit walhalla te laten genieten. Dan stoppen we af en toe, Izzy kan er dan uit; ik geniet van mijn lunch op een bankje. Ik zag dit soort dagen in de toekomst echt voor me.
Dus ja, dan koop je een hondenfietskar. Allereerst volg je een 6-jaar durende studie om dat ding in elkaar te zetten en te bevestigen aan je fiets. Want in elkaar zetten is een ding, maar ook uit elkaar halen vergt toch enige handigheid. Als een ervaren dummy oefen ik dat vast thuis, want ik ken die irritatie taferelen op vakantie. Nee, dat doe ik dus eerst thuis, waar ik alle hulpmiddelen bij de hand heb én hulp van vrienden/buren en waar ik allerlei filmpjes in alle rust kan kijken op YouTube.
De banden gingen er niet meer af bij het in elkaar klappen, van alles geprobeerd, filmpjes gezocht op YouTube, maar blijkbaar ben ik een echte dummy, want er was zelfs geen filmpje voor dit speciale probleem te vinden! Enfin, grof geschut dan maar, met een rubberen hamer (want ik wil ook geen krassen op het mooie roestvrijstaal van de banden). Geen beweging in te krijgen. Even mijn geduld terugvinden en na een uur opnieuw proberen. Misschien in het midden de knop indrukken, zodat er iets van beweging in komt? Nee, ook dat resulteerde niet in het gewenste.
Maar gelukkig kwam daar vriendin Marja voorbij en laat die nou toevallig heel handig zijn met dit soort dingen. Bel haar gerust als je een Ikea karretje in elkaar moet zetten; je houdt geen schroefjes over, alles gaat in de goede volgorde van de gebruiksaanwijzing. Heel handig om een vriendin met dit talent te hebben.
Heb je dit schroefje met veer al geprobeerd, vraagt ze? Nee, natuurlijk heb ik dat niet, alhoewel ik het wel een vreemde plaats vond om daar schroefjes met een veer te vinden aan de onderkant. Vriendin trekt aan de veer en tegelijkertijd aan het wiel en ja hoor, ze trekt zo de eerste band er af. Dank, dank! Opgeklapt en ontdaan van de wielen is het toch iets praktischer qua ruimte in de auto.
Op de plaats van bestemming klap ik het ding handig uit en bevestig hem soepeltjes aan de fiets. Ja, ja, want thuis geoefend he? Nu de hond er nog in (had ik overigens thuis ook al een stukje geoefend). Erin ging redelijk soepel, hoppa rits dicht en rijden.
Dat rijden was echter geen succes, de hond heeft het hele eiland bij elkaar geblaft gedurende de reis van zo'n 1,5 kilometer. Ook de hond van dochterlief liet horen af te stammen van de wolven, daar kwam een soort gehuil uit de fietskar. Niets ontspannend fietsen, niet voor Izzy en zeker niet voor mij. Omdraaien en gauw terug naar ons huisje. Honden eruit. Dan maar naar het strand met de auto en wandelen door de bossen en duinen. Fietsen doen we wel als de honden uitrusten in het huisje. Weer een illusie armer én jammer Izzy, je gaat niet meer mee om te fietsen. Dus dag fietskar! Voor de liefhebber: hij staat inmiddels op Marktplaats.