Moppersmurf laat de hond uit

De dag begint met een strakblauwe lucht, maar Weerplaza laat zien dat de temperatuur niet boven de 18 graden uit gaat komen. Vandaag voor mij een lastige dag, want we hebben geen water tussen 9 en 14 uur. Daar kun je je toch op voorbereiden zou je zeggen? Jazeker, ik heb een melding in mijn agenda gemaakt toen ik de brief door de bus kreeg; een goede vriendin stuurde nog een reminder app. Maar ik hou gewoon niet van dingen waar ik geen invloed op heb; dat vind ik lastig. Ik douche op tijd, vul karaffen, emmers en de waterreservoirs van mijn koffieapparaten. Apparaten, meervoud? Ja, ik heb er 2, één bonenmachine met koffiebonen waar ik wakker van word, restretto sterkte 10 én een Nespresso waar ik na 2 uur mijn decafcapsules in stop. Geen caffeine en theine voor mij meer na 14 uur en ja, dat helpt om beter te slapen. Het was even zoeken naar een sterke decaf, maar uiteindelijk bleek Starbucks de sterkste decaf te hebben. 

Ik neem Izzy mee naar buiten en loop langs een kleine vrachtwagen met als opdruk traprenovatie. De twee chauffeurs zoeken een goede plek om de vrachtwagen te parkeren en hebben het over een plaats die mij niet heel handig lijkt en dat zeg ik ook. En ja hoor: de man reageert met de meest foute opmerking die je maar kunt verzinnen: wij moeten ook ons werk doen. Hup: zo'n dooddoener deze opmerking, zo irritant! Laat hem nou gewoon staan waar hij staat, zeg ik nog. Wat jij wil blokkeren is gewoon een doorgaande weg voor wandelaars en fietsers en die kunnen er dan niet door. Nee, blablabla, blablabla zegt de meneer die blijkbaar de oppertraprenovator is, terwijl de hulprenovator er wat verloren bijstaat. Joh dan bel ik toch gewoon de politie, zeg ik (lekker zwaktebod van mij haha). Ik loop door, zoek het uit met je vrachtwagen. Mijn goede vriend die over kwaliteiten beschikt die bij mij onvoldoende ontwikkeld zijn, zie ik in mijn ooghoeken op hen aflopen. Hij gaat dit natuurlijk gewoon oplossen met voor iedereen een goede oplossing. 

Ik loop verder. Oh ja, vandaag gaan ze dus aan de gang met de riolering, dus ik kan niet bij de brievenbus komen. &#%!@ sis ik tussen mijn tanden. De man in de net gegraven geul zegt: zal ik hem even voor u posten? Kijk, zo kan het ook. Ik loop verder glimlachend en minder mopperend slalommend langs graafmachines en verbaas me over het verkeer dat toch deze straat inrijdt. Hoezo zoveel verkeer dat hierheen wil, denk ik. Ik schud nee tegen de automobilisten, maar ze rijden gewoon door. Dan draai je toch lekker op een vierkante meter je dikke bolide denk ik dan. Ik mopper lekker door.

Op de verkeersader van ons dorpje is de weg geblokkeerd door een ander graafapparaat en dat maakt dat de toegang naar de provinciale weg is afgesloten, oh ja, dat was vandaag en morgen. Kunnen we weer lekker met zijn allen over de te smalle weg achterlangs via Timboektoe naar Gorinchem rijden. Pffff wat een dag. Ik loop verder langs het kasteeltje zonder obstakels tegen te komen, het Singeltje is iets smaller door de apparaten van de traprenovateurs en hehe ik ben thuis. Was toch wel zo'n 300 meter denk ik en dan zoveel obstakels. Genoeg gemopperd voor vandaag en het lekker van me afgeschreven. Nog gauw naar het toilet voor het 9 uur is. Fijne dag allemaal!