Hemelvaartsdag, bij uitstek een dag om er op uit te trekken. Alles ingesmeerd met Factortje 50 om niet gek te worden van de jeuk door de zonneallergie. Het stalen ros heeft een volle batterij. Drinken mee, camera mee, en route!
De coronaregels worden wat versoepeld en dat zie ik ook meteen als ik op mijn fiets geniet van het heerlijke weer. Ik fiets langs de rivier en zie bij sommige strandjes enorme hoeveelheden fietsen staan, het is druk met fietsers. En oh wat ben ik toch jaloers op al die stellen die samen deze dag doorbrengen, fiets ik daar in mijn eentje. Eerlijk gezegd weet ik of ik Andy met dit mooie weer wel uit zijn tuin had gekregen; hij had misschien wel een klus opgepakt en was daar dan druk mee geweest. Ondanks alle gelukkig ogende samenfietsende stelletjes geniet ik toch ook. Ik stop om een trotse haan te fotograferen; verzamel ook nog wat andere foto’s voor mijn beeldbank; ik fotografeer een prachtig Fries zwart paard. Ik fiets langs een kleiner riviertje dat vol is met sloepen vol met jongeren en vriendengroepen; op de terrassen zie ik grote groepen mensen zitten en alhoewel het hier een omgeving is met grote gezinnen, lijkt het me niet dat dit allemaal familieleden uit een gezin waren.
Ik snap het best, ik mis ook mijn vrienden en vooral de vrijheid om te gaan en staan waar ik wil. En toch word ook wat makkelijker, was mijn handen minder vaak. En vooral bij bekenden lijkt de angst om door hen besmet te raken, toch kleiner. Dat ervaar ik ook in de omgang met mijn kinderen, alsof zij mij niet kunnen besmetten. Vreemden en buitenstaanders zie ik toch nog steeds als potentiele moordenaars hoor. Gek word ik van sommigen die zo dichtbij komen, dan zou ik wel een 1,5 m stok bij me willen hebben. Zo’n uitklapding; ik denk dat iedereen schrikt hoever 1,5 m echt is. Ik blijf met enige afstand van anderen; dat wordt bijna een gewoonte.
Maar ik maak me wel zorgen om de komende tijd. Kunnen we de verantwoordelijkheid wel aan, die ons door de versoepeling van de regels, gegeven is? Ik weet het niet hoor. ’s Avonds op het nieuws zie ik overvolle stranden, rijen mensen voor outlets. Ik ben zo bang dat we door de versoepeling een nieuwe hausse krijgen aan besmettingen en dat we de hele zomer weer binnen of in onze eigen tuin opgesloten blijven. Verbeter de wereld, begin bij jezelf is mijn motto. Ik blijf proberen om 1,5 m afstand te houden, denk 3x na of het noodzakelijk is dat naar een winkel ga. En dan hoop ik maar dat anderen die dat allemaal niet doen, gelijk hebben en dat het wel meevalt.
