To bring you back home to me

25 november 2019; de dag van je uitvaart. Een dag waarvan ik nooit gedacht had dat ik die mee zou maken. In ieder geval, niet nu al. Met de kinderen hebben we deze dag invulling gegeven; met zijn zevenen rijden we Andy de zaal van het crematorium in, met de muziek van de zanger uit ons geliefde Italie: Andrea Bocelli in duet met Sarah Brightman: time to say goodbye. 

 

Eigenlijk was het praktischer om tegen het protocol in te rijden, maar nee, Andy was zeker van het protocol: dus we zouden wel draaien als we vooraan komen. Gek om vooraan plaats te nemen en dát gegeven haal ik nog wel eens naar voren wanneer ik het heb dat een overlijden van je partner afschuwelijk is;  het is afschuwelijk om vooraan te moeten zitten bij de kist met daarin je overleden geliefde. Mijn zusje zit, op mijn verzoek, recht achter me. Net als alle andere vrienden; ik heb letterlijk hun steun in de rug mogen ervaren het afgelopen jaar. Links van ons zit Andy zijn familie. 

 

Het is nog te vroeg om alle details van deze dag met de wereld te delen; voor mij is  het nog te vers, te intiem en ik wil het nog even voor mezelf en intimi houden. Maar het was een mooie dag met veel mooie, liefdevolle woorden. En nu alweer een jaar verder. Ik heb lang nagedacht over welk nummer ik zou willen horen tijdens je uitvaart. Vele nummers hebben de revue gepasseerd, Bridge over troubled water vond ik ook mooi, maar nee, zei jij toen ik het je voorstelde. Zeiknummer. Geen idee of je dat echt zo vond, want wat hadden we samen nog genoten van de Simon en Garfunkel tribute met oa dit nummer op Valentijnsdag 2019 in de oude Luxor. En hoe prachtig en zuiver werd dit nummer gezongen toen. Mooie herinnering. Ik moest iets anders bedenken en ja, dan komt er ineens hét nummer voorbij.  Zaterdagnacht voor je overlijden moesten we 's nachts de zorg bellen en ja, toen was ik toch wakker. Ik heb wat nummers gegoogeld in bed met onderwerp begrafenis en toen kwam dit nummer naar boven. Alles klopte voor mij, de tekst, de zuiverheid van haar stem. Kon ik maar zijn waar jij bent: Enya! 

 

#teamAndyAsmus

Where are you this moment?
Only in my dreams
You're missing, but you're always
A heartbeat from me
I'm lost now without you
I don't know where you are
I keep watching, I keep hoping
But time keeps us apart

Is there a way I can find you
Is there a sign I should know
Is there a road I could follow
To bring you back home?

Winter lies before me
Now you're so far away
In the darkness of my dreaming
The light of you will stay

If I could be close beside you
If I could be where you are
If I could reach out and touch you
And bring you back home

Is there a way I can find you
Is there a sign I should know
Is there a road I could follow
To bring you back home
To me