Dinsdag 21 september 2021 Colmar – Aosta
Vroeg uit de veren, want vandaag wil ik zeker bijtijds in Italië komen. Naar Aosta, lijkt me een leuke plaats. Eerst rondje met Izzy, dan het ontbijt in het hotel. In Frankrijk met lekkere croissants en jam. Ik vertrek rond half 9 en rij redelijk vlotjes Zwitserland binnen. Vorig jaar veel file gehad; ik volg het advies van een oud-collega op om via Basel, Bern, de grote Sint Bernhard pas naar Aosta te rijden.
Rond half elf stop ik om met de perculator koffie te zetten. Het is een fijne parkeerplaats, want daar heb je wel degelijk verschil in. Ik heb wel eens een Zwitserland een toiletgebouw meegemaakt compleet in marmer en zo verschrikkelijk schoon! Nou, dat was hier niet zo het geval, maar prima. Wel met een automaat voor snoep en koffie. Na zo’n drie kwartier heb ik mijn zelfgemaakte cappuccino op en ik wil de auto starten. Hij doet niks, nakkes, nada. Accu leeg. Ok, geen paniek; ik ben lid van de ANWB, dus ik bel hen. Ja hoor mevrouw, we sturen u een link waarmee we uw locatie bepalen en we sturen een Zwitserse wegenwacht. Ik krijg een telefoontje van de Zwitserse dienst en ze geven aan dat ze er over 1,5 uur zijn. Prima; ik neem een kop cappuccino uit het apparaat en speel een paar spelletjes Candy crush op mijn tablet. Ik heb tenslotte vakantie. Mijn Zwitserse held komt op de afgesproken tijd en ik start de auto: ja die doet het dus gewoon. Ik begrijp dat dat zo werkt met een accu die niet kapot is, maar alleen leeg. Okee, hij meet hem nog even door en jawel inmiddels 13%. Half uurtje rijden zegt hij en dan is ie weer opgeladen. Okee, ik rijd eindelijk verder en vervolg de route. Dat stuk van Zwitserland is redelijk vlak en vind ik dan ook saaier. Uiteindelijk toch de langverwachte bergen! Ik hou er van.
Ik rij over de grote Sint Bernhard pas en herinner me vaag de reis destijds in 1971 met mijn ouders, oma, broer en zus van Zurich naar Genua om vandaar naar Malaga te varen. We waren in Zürich, omdat mijn oom Albert als witte clown werkte bij circus Sarassani en mijn moeder wilde heel graag langs haar zusje en zwager. We hebben toen ook de circusvoorstelling bijgewoond en ik herinner me de act met de eieren die gegooid werden. Boven op de pas is de sneeuw aan het smelten, maar het uitzicht is prachtig en gelukkig is het weer helder. Hoe anders dan vorig jaar op de St. Gotthardpas. Toen reed ik zowat het ravijn in door een onverwachte manoeuvre van de vrachtwagen voor me. Zonder kleerscheren kom ik vandaag beneden in het Aostadal. Hoe blij ben ik weer om in Italie te zijn!
Door de kapotte accu is het te laat om de stad nog in te gaan, dus ik check meteen in bij het geboekte hotel. Weer wat bijzonders, een oud pand met dito inrichting. Een grote brombeer als receptionist, die almaar roept "no problem". Verlichting werkt niet overal, wel een lift, daar heb ik dan toch alle vertrouwen in dat hij het blijft doen. Alhoewel er een restaurant volgens de info zou zijn, blijkt dat niet het geval. Ik help een Engels echtpaar met inchecken; de taal van de hotelier en hen komt niet overeen zal ik maar zeggen. Ze rijden in een prachtige oude open Engelse auto. Na het inchecken en installeren in mijn kamer lopen Izzy en ik richting de pizzeria. Blijkbar zijn de paddenstoelen in de aanbieding bij de groothandel, want bijna alles wordt vandaag aanbevolen met deze groenten. Ik hou er van, dus bestel ook een pizza funghi met een glas rode wijn. Als dessert kies ik voor tiramisu, ook zo lekker. Ik praat wat met het ook daar gearriveerde Engelse echtpaar, ze wonen in Kenia, zijn naar hun zoon in …. (ergens in Italie blijkbaar) geweest; hebben een Nederlandse schoonzoon en nu onderweg terug naar Engeland om. Ik vertel wat ik ga doen en ook oa San Gimignano zal bezoeken. Oh zegt hij, mijn grootvader bezat er ooit een toren en een kerk. Ik neem afscheid van hen en ga met Izzy terug naar het hotel om heerlijk te slapen in het oude bed.
Reactie plaatsen
Reacties