12 oktober Peschiera vertrek
Bij het opstaan een mager zonnetje, veel bewolking en eigenlijk te fris om buiten koffie te drinken, dus ik verkas weer naar binnen. He bah, internet doet het niet goed, z o - v e r s c h r i k k e l ij k - t r a a g. Ik doe de afwas na mijn ontbijt; ga achter de laptop zitten om mijn socials te checken; even spelletje te doen. Oh ja, ruitenvloeistof nog bijvullen. Ook weer gedaan. Maar ik erger me mateloos aan de traagheid van het internet; af en toe helemaal geen verbinding.
Even ontbijten en dan? Zal ik naar Verona? Ach, ben ik ook al 4 of 5x geweest. Bardolino? Is mooier met zonsondergang, en die wordt niet heel prachtig verwacht ik met dit weer. Sirmione dan? Ook geen zin in. Eigenlijk heb ik nergens zin in. Beetje opruimen dan maar en ineens bedenk ik: ik ga naar huis. Ik schiet in de versnelling; pak alles in mijn tassen; ruim de koelkast leeg, gooi het een en ander weg; geef het gehakt aan de buren; gooi alles in de auto, veeg het huisje, dweil. Oh ja en dan moet ik nog even een check hebben van de Happy Camp meneer om mijn borg van 100 Euro terug te krijgen.
Ik laat Izzy gelijk uit, want de tent van de Happy Camp staat bij de ingang. De meneer is een type die zo mee kan spelen in de serie ‘Oh moeder, wat is het heet’ uit de vorige eeuw. Een soort Indiase meneer die op dezelfde wijze Engels/Duits/Italiaans spreekt. Hij is er alleen nu niet en natuurlijk heb ik mijn telefoon niet bij me om het nummer te bellen dat opgeschreven staat. Terug naar de caravan, telefoon ophalen en weer naar voren naar de receptietent. Hij neemt snel op en vertelt me binnen een kwartier te komen. Ik zit nog met wat afval; dat drop ik bij de buren met het verzoek dat zij dat voor me wegbrengen naar de milieustraat die nu nog niet open is. Happy Camp meneer komt, inspecteert en vraagt me om het reçu van de borg. Shit, die zit ergens in de tas denk ik. Goede tas is zo gevonden, maar het papiertje niet. Desondanks krijg ik toch mijn 100 euro terug. Rond half 4 rij ik van de camping af en ik werp een laatste blik op mijn geliefde Gardameer. Tot ooit!
Rond 5 uur rijd ik bij Milaan en ik kan je zeggen: geen aanrader. Wat een drukte, wonder boven wonder slechts een stukje langzaam rijdend verkeer en zonder veel problemen rijd ik langs het Comomeer, het meer van Lugano en ga bij Chiasso de grens over. Dan de Gotthard, de tunnel of toch via de pas? Inmiddels loopt het tegen 7 uur en ik zie veel mistflarden rondom de hoge St. Gotthard voor me. Op dat moment bel ik net met mijn zusje en ik neem het besluit om vandaag de tunnel te nemen. Eigenlijk was er geen keuze, want de pas blijkt ook gesloten. Misschien wel altijd als het donker is? Als ik de tunnel na bijna 17 kilometer uitkom, is het inmiddels aardedonker. De tunnel viel me mee, ik had er slechte herinneringen aan, warm en zoooo lang. Het helpt denk ik wel als je zelf rijdt.
Dan via het Vierwoudstedenmeer, Vierwoudstrekenmeer of Vierwaldstättersee, hoe je het ook wil noemen richting Basel. Vorig jaar nam ik een verkeerde afslag in een van de tunnels bij Luzern, maar gelukkig vandaag rijd ik goed. Onderweg stop ik om mijn restje eten van gisteravond op te eten, Izzy krijgt ook haar eten en ik laat haar nog even uit. De planning is om te stoppen in Colmar, Frankrijk. Met mijn app boek ik het Ibis hotel, een ander hotel dan op de heenweg in dezelfde stad. Het blijkt dat de app mij naar de verkeerde Ibis stuurt, nog 6 km rijden en dan ben ik eindelijk om kwart over 10 in mijn kamer. Ik neem nog een slokje drinken en duik mijn bed in.
Reactie plaatsen
Reacties