Zondag 23 augustus 2020

Gepubliceerd op 24 augustus 2020 om 09:24

Zondag 23 augustus

 

Vannacht gelukkig droog gebleven; voordeel van een ‘raam’ in je slaaptent is dat je de sterren kunt zien. En het was heel helder vannacht. Supermooi! Wel wat fris na de buien gisteravond, dus fleecedekentje er toch maar weer bijgedaan. Voor mijn doen deze vakantie wat laat op, zo rond 8 uur. Eitje gekookt; het is tenslotte zondag. Ooit de tip gehad van een vriend om een eierprikker te gebruiken, eerst water te koken en dan mijn eitje 5 minuten koken voor een perfect gekookt zacht eitje. Dacht de prikker vergeten te zijn, maar nee hoor, lag gewoon in de la.

Het is nog steeds koud, dus ik trek mijn lange broek aan en ga een flink stuk met Izzy wandelen. Vilpiano is een typisch Tirools dorpje, niets bijzonders. Een kerk waar iedereen uit het dorp naartoegaat wanneer er een dorpsgenoot overlijdt. Het heeft een hotel, een paar appelverwerkingsbedrijven. Het is nu oogsttijd voor de appels en het is een komen en gaan van kleine trekkertjes. Ze zijn zo smal denk ik om tussen de fruitbomen door te gaan; er zijn veel mensen aan het werk om het fruit te plukken. Verder heeft het een supermarkt en een kabelbaan naar Molten; het dorp hierboven.

Verder hou ik me vandaag bezig met mijn blogs, overpeinzingen en muggen van me afslaan! Gek word ik er van. Ik steek overdag al de stokjes met citroenwierook aan om ze enigszins buiten mijn bereik te houden. Deet heb ik natuurlijk ook bij me, misschien heel de dag maar smeren? Mijn lunch is risotto met gegrilde spies. Hier hebben ze van die spiezen met vlees, groente en worstjes. Dat gaat nooit fijn om alles egaal te grillen, dus uiteindelijk haal ik ze maar van het stokje en heb ik een plaat vol groenten en vlees. Daarna nog de risotte gemaakt op het pitje en dan is toch echt mijn eerste bolletje gas op. Heb ik toch best lang mee gedaan!

Terwijl ik zit te typen, valt er een onrijpe sharonvrucht net naast me naar beneden. Ik had gehoopt dat de loshangenden er door de wind gisteren wel uitgevallen zou zijn. Gelukkig viel ie niet op mijn hoofd of op mijn telefoon of laptop.

Het is vandaag druk op de camping, het is een komen en gaan van vooral campers. In het zwembad hoor ik wat kinderen gillen, daar blijf ik nog even vandaan. Het is bewolkt vandaag en gelukkig ook niet zo warm. Ik heb vanochtend een camping in Limone aan het Gardameer geboekt voor een paar dagen. Prachtig plaatsje, maar nog nooit op een camping gestaan. Nieuwe herinneringen maken.

 

Het regent heel even en het koelt echt af. Ik besluit voor de laatste keer hier pizza te eten. Het is druk in het restaurant en er is alleen nog maar plaats bij twee heren: een vaste campinggast die ik al jaren heb gezien, maar nooit gesproken en een alleenstaande man van ik denk eind 50 die 2 plaatsen van me staat. Ok, dan schuif ik daar maar aan. De ene man heet Herman en de andere Winnie. We praten over van alles; ik in mijn beste Duits en dat durf ik rustig te zeggen: dat is niet best. Andy zou zich bescheurd hebben om mijn woorden en zinnen. Al met al best gezellig en rond half 10 taai ik af naar de tent. Ik probeer deze blog nog af te maken en te plaatsen, maar de wifi is hopeloos. Ik duik om 10 uur mijn bedje in.