Italie woensdag 19 augustus 2020
Brrr, wat was het fris vannacht en dat was lang geleden met de hittegolf in Nederland die nog steeds duurt. Zo’n luchtbed is echt koud, vanavond toch maar mijn fleecedeken erbij doen om op te liggen. Ook voor Izzy het schapenvachtje er maar bij; die lag ook helemaal opgerold. Gelukkig vannacht geen regen gehad. Rond 7 uur laat ik eerst Izzy uit en ik kook water voor mijn cappuccino. Dit jaar geen koffieapparaat, maar zakjes. Net zo makkelijk, wel minder lekker. Maar goed, hier in Italie kun je overal de meest heerlijke koffie drinken. Ik ontbijt met crackers en stap in de auto om boodschappen in het dorp te gaan halen. Ik parkeer de auto in de schaduw voor Izzy en het is nog heerlijk koel. Portemonee bij me? En weer terug naar de tent. Pfff vermoeiend hoor die vergeetachtigheid. Maar even tot rust komen en dan verdwijnt dat vast weer. Het winkeltje is niets veranderd, behalve dan de coronoregels nu. Ik koop het enige volkorenbroodje dat ze hebben en wat spek die meer op rauwe ham lijkt. Sued Tirol is befaamd om oa zijn spek. Kluifjes voor Izzy en handzeep om regelmatig mijn handen te kunnen wassen ook in mijn karretje en dan weer terug naar de camping.
De temperatuur loopt inmiddels op en ik kijk vandaag even aan hoe de zon en schaduw zich vandaag verhouden rond mijn tent. Ik doe de vaat, gauw klaar met 1 bord, 1 mes, koffiebeker. De camping staat prachtig in bloei en er zijn overal fruitbomen, zelfs vijgenbomen. De eigenaar plukt er een voor me: heerlijk! De schaduw heb ik van de boom met sharonfruit; hopelijk valt er niet een op mijn hoofd. Ze zijn knoerhard, want ze zijn pas rijp in november. En…. niet te eten, aldus de eigenaar. Mocht ik er een op mijn hoofd krijgen, dan vind ik vast een vrijwilliger die mij dan op wil komen halen.
Ik eet mijn kwark met bosbessen en het restje tarwe. Het merendeel ligt in mijn la van mijn keukenkastje, aangezien het deksel heeft losgelaten. Tsja, dat zijn zo van die dingen. Het kleine jongetje aan de overkant is het niet eens met zijn moeder dat het tijd voor zijn dutje is. Hij krijst alles bij elkaar. Toch jammer! Ongemakkelijk voor de ouders, die doen er alles aan om hem stil te krijgen en ik baal er van dat mijn rust verstoord wordt. We hebben ooit eens op een camping gestaan aan het Lago d’Iseo en aan de overkant woonde tijdelijk Ties; die hield ook niet van slapen in de tent. Moord en brand heeft dat joch gekrijst. Dus tegenwoordig hoop ik op een plek zonder kleine kinderen.
Het schrijven van mijn blog vordert gestaag, alleen het uploaden van foto’s duurt een eeuwigheid. Daar moet ik toch nog wat op verzinnen; misschien de foto’s gewoon op mijn camera laten staan en slechts af en toe een op mijn pc zetten? Het geheugenkaartje moet voldoende ruimte hebben. Tussendoor videobellen een oud-collega en een vriendin die ik jaloers maak met de beelden uit mijn naaste omgeving.
Izzy vermaakt zich prima op ons kleine landgoedje, ze kan heerlijk in het gras liggen in de schaduw en het perceel is groot genoeg voor haar om te bewegen; zo af en toe wil ze een uitstapje maken naar andere percelen of de keuken van het restaurant in! Gelukkig hoeft ze niet vast te liggen.
Het zwembad lonkt uitnodigend en ik neem een duik. Nou,om eerlijk te zijn, daal ik voorzichtig van het trapje af in het ietwat te koude water. Tien baantjes is mijn doel voor vandaag en het is heerlijk om weer te zwemmen; ik koel lekker af en voel me erg actief en gezond bezig. Daarna toch maar weer aangekleed om naar de supermarkt een dorp verderop te rijden om vlees te halen. Het is erg warm, maar waar laat ik Izzy? Ze moet mee, ik heb nog niet zo’n contact met iemand hier om haar op de camping te kunnen laten. Ik parkeer de auto in de schaduw en laat de ramen open en snel de winkel in. Helaas alleen nog maar 4 worstjes, dus terplekke wijzig ik het menu: spaghetti vongole. De zeevruchten haal ik uit de diepvries, met deze temperaturen is het vast zo ontdooid. Ik vraag aan de lange rij aan de kassa of ik voor mag omdat mijn hond in de auto zit. En ja hoor, na 5 minuten sta ik weer bij de auto.
Nieuwe uitdaging: de Safarichef 2 in werking stellen. Voor hen die geen idee hebben waar ik het over heb: een kleine gasbrander op 3 pootjes, waar je op kunt grillen, barbecueën of gewoon een pan water op kan koken. Het gasbommetje draai ik vast; ik draai het gas open en steek het gas aan. Jaaaaa, geen ontploffing en hij doet het! Weer iets gedaan wat ik nog nooit had gedaan. Het water voor de spaghetti kookt snel en ik gooi de inmiddels ontdooide zeevruchten mét saus erbij en warm alles door. Het is heerlijk! De eigenaar komt nog even zeggen dat de tiramisu op me wacht. Haha, wat een service!
Na een videobelsessie met Sabine en Pip (alhoewel die vooral druk was met meedansen van iets op de tv) doe ik de vaat, ook nu weer gauw klaar én mijn tent staat lekker dichtbij de kraan, de wasbak en de toiletten en douches. Het is weer tijd om nog even met Izzy aan de wandel te gaan en daarna neem ik plaats op het terras om de verrukkelijke tiramisu van oma te eten. Ze maakt het met eieren van kippen die een goed leven hebben gehad en met mascarpone die ze van een speciaal adresje betrekt. De kleur van de tiramisu is wat geler dan wat je elders krijgt, maar zo lekker!
De cappuccino drink ik bij de tent en rond 9 uur is het aardedonker. Dat is wel het nadeel van op vakantie eind augustus; in juni is het veel langer licht. Gelukkig heeft Ikea een handig lampje op de markt gebracht met een lang snoer en een clip, zodat ik nog wat licht heb. Om 10 uur brei ik een eind aan deze dag.