Wat leuk dat je mijn website bezoekt! Ik schrijf over van alles: over actuele zaken, over iets dat me overkomt, over iets dat me bezighoudt, over zaken waarover ik me verwonder of wat me boos maakt. Over mijn dromen, mijn plannen, maar ook verdrietige onderwerpen schuw ik niet. Alle foto's op de website maak ik zelf.
Wil je een bericht ontvangen wanneer ik iets geplaatst heb? Stuur me dan een mailtje, dan plaats ik je op de verzendlijst. Je kunt me mailen via onderstaande button.
Toch maar vieren het feest van de Goedheiligman, is wel zo leuk voor de kleindochters en stiekem vindt deze oma het ook altijd nog leuk en reuze gezellig. We zijn niet compleet, mijn jongste zoon is ziek en wacht op de uitslag van zijn coronatest (6 dec: geen corona gelukkig), dus hij en zijn vriendin zijn er niet bij. Onverwacht toch nog Coronaproof Sinterklaas vieren.
Een tijd geleden werd ik gevraagd om mee te schrijven aan de jubileumgids van onze plaatselijke voetbalvereniging. In december bestaan ze 75 jaar; de datum is voor mij makkelijk te onthouden: 12 december, ook onze trouwdag. Zeer gevleid was ik, want zo lang schrijf ik nog niet. Deze club draag ik een zeer warm hart toe; ik ben zelfs een aantal jaren jeugdvoorzitter geweest en had toen ook zitting in het hoofdbestuur. Het was ten tijde van de hoogtijdagen van de club, die toen 1e klas speelde. Ik geloof dat er destijds wel 8 jeugdteams speelden; in totaal over de 100 jeugdleden, waaronder onze twee zoons. Ook dochterlief heeft gevoetbald, later bij de dames. Andy heeft bij het 5e gespeeld; is zelfs nog kampioen geworden en later heeft hij bij de 7x7 gespeeld. Mijn voetbalcarrière bestaat uit één overwinning: het winnen van de penaltybokaal tijdens het jeugdtentenkamp. Volgens mijn kinderen had ik de keeper omgekocht (ze waren gewoon jaloers dat zij die beker nooit wonnen).
Luxe
Jeugdherinneringen aan omaatje
Vakantie, vakantie
Dina Louisa Beekvelt
Ontvrienden!
25 november 2019; de dag van je uitvaart. Een dag waarvan ik nooit gedacht had dat ik die mee zou maken. In ieder geval, niet nu al. Met de kinderen hebben we deze dag invulling gegeven; met zijn zevenen rijden we Andy de zaal van het crematorium in, met de muziek van de zanger uit ons geliefde Italie: Andrea Bocelli in duet met Sarah Brightman: time to say goodbye.
18 november 2019 – 18 november 2020
Wellicht verwachtte je een ode aan Andy of aan onze kinderen, maar deze ode gaat veel verder. Onze drie kinderen en hun partners, tsjonge wat een kanjers zijn het! Hoe fijn om juist hén achter me te voelen; onvoorwaardelijke liefde voor en door hen alle zes. Deze ode is ook gericht aan vriendinnen, nichtjes, neven, zus, zwager, vrienden en kennissen die me al deze maanden hebben gesteund.
November is begonnen en jee wat zie ik op tegen Andy zijn sterfmaand. En ik zat al niet zo lekker in mijn vel door de pijn van de artrose ’s nachts. Hopelijk helpen de antidepressiva om me iets prettiger te voelen. Wederom teruggeworpen op mezelf door de strengere Coronaregels; gelukkig zijn er nog steeds genoeg lieve mensen om me heen. Ik ben een mooi boek aan het lezen over rouw; ik lees één hoofdstuk per dag om het goed te laten bezinken. Het heet Helpen bij verlies en verdriet van Manu Keirse. Het geeft me wel mooie inzichten en overtuigt me dat ik niet gek aan het worden ben van verdriet en dat alles wat ik denk, mijn twijfels, mijn boosheid, mijn wanhoop, mijn twijfel of ik ooit nog naar muziek kan luisteren zonder bij ieder nummer in tranen uit te barsten vanwege een zin in de tekst. Dit alles is allemaal onderdeel van het rouwproces.
Ik mis wie ik was met jou