Niet weten wat ze wil, wispelturig, ergens mee beginnen, maar niet afmaken, twijfel, wijzigingen in plannen. Al deze woorden gebruiken mijn familie en vrienden vast als ze mij zouden moeten typeren. En dat snap ik wel, want het klopt als een bus. Weer een andere baan. Werd mijn jaarcontract dan niet verlengd? Jawel, maar eigenlijk beviel de baan niet zo. Ander aanbod gekregen van een andere werkgever, ja gezegd. Andere baan opgezegd. En toen kwam het contract: en ja, daar staan natuurlijk afspraken in. Voor de werkgever, maar ook verplichtingen voor mij. en dan benauwt het me ineens. Ik wil me niet vastleggen voor 3 jaar, omdat ik anders de door hen betaalde opleidingen moet terugbetalen. En wat komt er dan terecht van het leven in het nu? Het reizen dat ik wil doen? Niets. Dus besloten om te bedanken voor het aanbod en ook niet te blijven in mijn huidige baan. Komt wel goed, denk ik dan als mensen me vragen hoe het dan financieel moet. Want ja, ik moet wel werken om een warm huis te hebben. En het kwam ook goed; ik werd benaderd door een recruiter. Leuk gesprek mee gehad en nu werk ik voor plm 3 maanden in Nieuwegein in een heel andere tak van sport dan de zorg. Ook reuze interessant en ook hier kan ik vast veel leren en doe ik nieuwe ervaringen op. Misschien verlenging voor nog 3 maanden, maar dat zie ik dan wel weer. Ik merk dat ik enorm hecht aan vrijheid, aan het kunnen maken van mijn eigen keuzes en dat ik het lastig vind om me vast te leggen. Is dat wispelturig, weet ik niet wat ik wil? Vrijheid blijkt mijn grootste goed en dáár word ik een blijer en gelukkiger mens van. Onafhankelijk. Binden is prima, maar wel met een escapemogelijkheid blijkbaar. Ik ga er nog eens over nadenken of me dat beperkt of me juist geeft wat ik nodig heb.
