Zo, half 6 is wel erg vroeg om op te staan. Mijn wekker en die van Sabine gaan tegelijkertijd af. Hoppa, allebei eruit, ik zet koffie voor iedereen en ook de jongens komen naar boven. Stilletjes pakken ze hun koffers en zetten ze alles in de auto en we rijden het terrein af. Net voorbij het hoofdgebouw bedenk ik dat de olie weer bijgevuld moet worden, dus Gerrie doet dat. Zo nu kunnen we verder. Tenminste, dat willen we. Want het toegangshekhek is nog dicht. Gerrie springt eruit en klimt over het hek en drukt op de bel. Geen reactie, ik rij naar voren en achter in de hoop de sensor van het hek tot actie te manen en jawel, het hek gaat open. We rijden via de kortste weg naar Pisa, we zijn er precies om half 8. Ik kus de kinderen gedag en wens hen een goede vlucht. En hoppa, weer terug de snelweg op. Daar rijd ik net als Roy belt: hij heeft de sleutel van het appartement in zijn zak. Weer terug. Boos worden heeft geen zin denk ik tegenwoordig, of zou het de invloed van mijn anti-depressivapillen zijn? Ik neem de sleutel in ontvangst en rijd weer vrolijk richting Quercia al Poggio, wederom een andere route. Dat blijkt niet zo'n goede keuze, want ik beland op een weggetje die gewoon ophoudt. Rond half 10 dan toch eindelijk weer terug. Ik ruim het appartement op, vaatwasser leeg, alles weer in de auto, ook het afval moet mee. Dan nog een keer de berg op om naar het hoofdgebouw te rijden tussen de wijngaarden en Emile en Suus nogmaals te bedanken en gedag te zeggen.
